Programem, który umożliwia nam zarządzanie pakietami w języku Python jest PIP. Będziemy go używać często, tak więc opanowanie podstawowych operacji jest konieczne. Poniżej zapoznamy się jego praktycznym zastosowaniem. Zaczynajmy!

Na temat pip, wspomnieliśmy przy okazji modułów, jednak wymaga on odrobinę większego komentarza.

Umożliwia nam instalację potrzebnych nam pakietów ze strony https://pypi.org/, gdzie są z reguły umieszczane przez swoich autorów. Znajdują się tam wszystkie 'standardowe’ biblioteki, o których możemy pomyśleć.

pip –version

Pierwszą rzeczą którą chcemy sprawdzić to wersja naszego programu pip. Został on już zainstalowany przy okazji instalacji python lub programu Anaconda, tak więc na 99,9% już jest na naszym systemie,co możemy stwierdzić poleceniem:

$ pip –version

Jeżeli, go nie ma i musimy go zainstalować:

$ sudo apt-get install python3-pip

Jeżeli jest, to powinniśmy zobaczyć informację podobną do poniższej:

Bardzo ważne jest upewnienie się że używamy pip, który jest dostosowany do języka Python 3, co możemy zobaczyć, na końcu linijki. W naszym przypadku otrzymujemy informację w nawiasie (python 3.5).

Jeżeli mamy na naszym systemie zainstalowaną wersję języka Python 2 oraz 3, możemy wymusić wykonanie odpowiedniej wersji pip, za pomocą komendy:

$ pythonX -m pip

tak jak jest pokazane poniżej:

tym samym, możemy przykładowo instalować pakiety, dla Python2 lub Python3.

pip –help

Upewniając się, że posiadamy wersję pip, dla języka Python3, możemy przejść do zapoznania się z podstawowymi komendami:

$ pip –help

My skupimy się na tych najczęściej używanych – install, list oraz freeze, przy czym waga tej ostatniej, stanie się bardziej oczywista po zapoznaniu się z kolejną lekcją z tego kursu, o wirtualnym środowisku pracy.

Instalacja pakietów – pip install

Podstawowym zadaniem programu pip jest instalacja pakietów, natomiast polecenie jest następujące:

$ pip install <nazwa pakietu>

tak więc jeżeli chcemy zainstalować przykładowo pakiet 'pandas’, służący do manipulacji na danych, operacji statystycznych oraz analizy danych, możemy po prostu użyć komendy:

$ pip install pandas

Jednak 'pandas’ jest potężnym pakietem, wokół którego zostało utworzonych wiele pakietów wspierających. Je natomiast możemy łatwo namierzyć, komendą:

$ pip search pandas

która, wyszuka wszystkie pakiety które zawierają w nazwie słowo 'pandas’, oraz ich krótki opis. Co będzie wyglądać następująco:

Gdybyśmy jednak zdecydowali się usunąć zainstalowany pakiet 'pandas’, możemy to zrobić równie prosto:

$ pip uninstall pandas

Sprawdzanie zainstalowanych pakietów – pip list

Po zainstalowaniu pakietów, możemy wyświetlić ich listę za pomocą polecenia:

$ pip list

A jeżeli interesują nas szczegóły konkretnego pakietu, sprawdzić je za pomocą polecenia:

$ pip show <nazwa pakietu>

Po czym otrzymać rezultat taki jak poniżej:

Lista zależności, dla naszego programu – pip freeze

Tak więc umiemy instalować i sprawdzać zainstalowane pakiety. Będziemy to robić często na potrzeby pisanych przez nas programów, czy też wykonywanych analiz. Często będziemy pracować w zespołach lub też udostępniać napisane przez nas kody, dla innych.

Jak przekazać informację, dla innych osób, chcących uruchomić nasze kody, o potrzebnych pakietach?

Z pomocą przychodzi polecenie pip freeze, które może nam posłużyć do utworzenia pliku z listą zainstalowanych przez nas pakietów. Dobrą praktyką jest nazywanie tego pliku – requirements.txt lub REQUIREMENTS.txt. W ten sposób każdy, kto zobaczy plik o takiej nazwie, wie, że znajduje się w nim lista pakietów, które powinni zainstalować, jeżeli chcą uruchomić nasze kody.

$ pip freeze > requirements.txt

Co da efekt zbliżony do poniższego:

Aby zainstalować, wszystkie pakiety znajdujące się w tym pliku, należy użyć komendy pip install -r, która zainstaluje pakiet po pakiecie:

$ pip install -r requirements.txt

Taki plik, możemy oczywiście stworzyć sami.

Zwróćmy uwagę, za zawiera on całą masę pakietów, które prawdopodobnie nie są niezbędne dla naszego programu. Jest tak, ponieważ, polecenie pip freeze wykonuje 'zrzut’, wszystkich pakietów zainstalowanych w naszym środowisku pracy. W następnej lekcji, nauczymy się robić wirtualne środowisko pracy. Pakiety zainstalowane w takim środowisku, są widoczne tylko dla niego, natomiast komenda pip freeze, zwróci o wiele krótszą listę pakietów, i tym razem tylko tych, które faktycznie są potrzebne, aby uruchomić nasz program.

Podsumowując. Powyższa lekcja, wydaje się już dawać dużą dawkę informacji na temat polecenia pip, tak więc, nie będziemy się na tym etapie zagłębiać w szczegóły. To co zostało napisane powyżej, całkowicie wystarcza, aby postawić kolejny pewny krok na drodze naszego rozwoju. Zapraszamy do kolejnych lekcji.

Facebook Comments